maandag 9 januari

Vanmorgen was Long op zijn normale tijd wakker,6 uur. Zhi was nog in dromenland. Rond half 8 werd onze jongste telg wakker. Lekker in bed gelegen, beetje spelletjes gedaan op de Ipad, daarna op het gemakje gedouched en we waren zo rond half 10 in het restaurant voor het ontbijt. 's Middags is John met onze gids Vivian naar het notariskantoor geweest om alle documenten te controleren. We hadden nog even wat vraagtekens over de tenaamstelling. Maar mailtje gedaan naar onze vergunninghouder Kind & Toekomst en binnen half uur hebben zij gebeld en was de vraag beantwoord. Alles was goed.
Na het ontbijt hebben we in de buurt van het hotel lekker gewandeld. Wat een smog, smog en smog. Stond een zonnetje aan de hemel, maar deze kwam er gewoon helemaal niet door. Wat wil je dan ook met 9 miljoen inwoneners en even zoveel auto's en even zoveel scooters. Nou ja, van de scooters niet zoveel last, deze rijden allemaal electrisch. Na deze frisse neus was het tijd voor Zhi zijn midddagdutje. Heeft dan ook lekker geslapen. Toen papa op het punt stond om weg te gaan, was Long helemaal ontroostbaar. En dat heeft bijna de hele middag geduurd. Ook toen John al terug was. Long heeft beetje last van alle indrukken en van het feit dat hij niet alle aandacht meer krijgt van papa en mama. Is niet meer dan begrijpelijk. Maar is wel zonde hoor als zo'n klein mannetje zo moet huilen en we kunnen hem niet troosten. Zhi laat het allemaal gelaten over zich heen komen, hij komt dan wel even naar papa of mama en wijst dan op Long en trekt aan onze hand of hij zeggen wil, kom nou troost hem dan. Op een gegeven moment is Long in slaap gevallen. Nadat hij wakker is geworden zijn we nog even naar de speelruimte in het hotel geweest. Om 6 uur kwam onze gids met het paspoort van Zhi. Dus we kunnen morgen gewoon reizen. Ook kregen we nog zijn vaccinatieboekje. Morgen moeten we rond 12 uur in de lobby staan en worden we naar het vliegveld gebracht. Iets over 2-en gaat ons vliegtuig naar Beijing. Benieuwd hoe Zhi zich gaat houden. Wij weer een stapje dichter bij huis, hij weg van zijn geboortegrond. Wat een indrukken deze week wat een emoties. Het is een hele andere reis dan bij Long.
Terwijl ik dit zit te typen is papa aan het stoeien met de jongens. Eerste tand door de lip van Zhi, ondanks de kingsize bedden kun je er toch nog afvallen. Stoeien is dus klaar.
We hebben na deze vermoeiende en emotionele dag geen zin meer om in een restaurant te gaan eten, dus wederom roomservice besteld. Onze laatste avond in Zhengzhou sluiten we af met pizza. Ik weet niet of we morgen vanuit Beijing nog een verslag schrijven.