Ritme

Nou daar zijn we dan weer. Even kort verslagje van hoe het nu gaat in huize Bos. Zhi is 4 weken bij ons, maar het lijkt allemaal veel langer. Hij draait al helemaal mee in ons gezin en vraagt al heel duidelijk aandacht. Hij laat het goed blijken wanneer hij het ergens niet mee eens is. Kan ook goed boos worden. Maar over het algemeen is het een heel erg vrolijk, ondeugend en ondernemend mannetje. We hebben allemaal de nodige tijd nodig gehad om over het tijdsverschil heen te komen. Rond half 5 's ochtends waren mama en Long al wakker. Zhi liet het allemaal over zich heen komen en sliep al gauw tot 8 uur 's ochtends (en dat is tot op heden nog niet verandert). 's Middags wil onze jongste telg niet altijd meer slapen, en dan zeker niet alleen in zijn bedje. Wanneer hij echt moe is kruipt hij op de bank en slaapt dan gewoon uurtje. Hij wil er gewoon graag bij zijn. We proberen Zhi toch in zijn eigen bedje te laten slapen. De eerste dagen was dit niet van harte, ging op de trap al huilen (nou meer krijsen eigenlijk) en hield daar pas mee op tot dat hij erg moe was en in slaap viel. Eén van ons moest er dan nog wel bij zitten. Maar de laatste 3 avonden gaat hij lachend zijn bed in, stopt zijn duim in de mond en gaat slapen. Toch blijven we er nog wel even bij zitten. Hij houdt erg van routine, dus naar boven, door de wasstraat, tandjes poesten, pyama aantrekken, Long nog kusje geven, boekje lezen en dan lekker in bed. Voorlopig werken we nog in shiften, 1 doet Long naar bed en de ander Zhi. Zhi slaapt de nacht door. Rond 3 uur, half 4 komt het wel eens voor dat hij zijn duim en zijn tut (bovenste stukje van zijn dekbed)kwijt is en even gaat huilen maar als we hem dit weer geven dan slaapt meneer gewoon weer verder. Nou wat hebben we nog meer gedaan. Formeel moeten we 3 dagen na aankomst in Nederland Zhi aangeven bij de gemeente. Wij daar dan ook vol goede moed naar toe vorige week maandag (23 januari). Een hoop formulieren in moeten vullen, originele stukken van het dossier af moeten geven en afwachten maar weer. Dus niets verandert ten opzichte van de aangifte bij Long. Na enkele telefoontjes van onze kant, kwamen ze er toch achter dat ze nog niet alle gegevens hadden (waarom zou je dan toch zelf even bellen) om e.e.a. in orde te maken. Maar zojuist zat zijn inschrijving in het GBA bij de post. Dus wij kunnen ook weer verder, want voor het aanvragen van kinderbijslag, inschrijven bij de CZ en alvast inschrijven bij het kinderdagverblijf heb je toch echt een BSN-nummer nodig. Verder hebben we zijn voetjes laten meten, de ene heeft maat 17 en de andere maat 21. Da's lastig schoenen kopen. Op zich loopt hij goed, maar als hij hoge stevige schoenen aan heeft gaat het net een stukje beter, dus waren we op jacht naar hoge stevige en vooral brede schoenen. Ook gelukt. Verder heeft Zhi kennis gemaakt met onze huisarts. We hadden nog wat vragen over zijn borstkas en zijn scheve hoofd. Hoofdje van Zhi staat inderdaad scheef, heeft altijd op 1 en dezelfde kant gelegen, helaas jochie is bijna 3, dus niets meer aan te doen. Zijn borstkas en dan vooral zijn onderste ribben staan erg naar buiten. De dokter noemde een of andere moeilijke naam (zijn we echter allebei alweer vergeten) maar het kan geen kwaad, en dat is toch het belangrijkste. Verder heeft de dokter naar zijn handjes en voetjes gekeken, kon daar weinig over zeggen, dat laat hij graag aan de specialisten over. 16 Februari hebben we een afspraak bij de kinderarts voor de adoptiescreening. Dan zullen we ook wel verder bespreken wat we gaan doen. Want dat we iets aan zijn handjes moeten dan dat is duidelijk. Aan zijn rechterhand zit zo'n grote spleet dat hij zijn duim niet kan gebruiken, ook staat het topje van zijn duim heel scheef. Zhi weet inmiddels al wel heel goed hoe je een vork en lepel moet gebruiken. Viel in China alles nog van zijn lepel/vork omdat hij te vroeg draaide, nu weet hij feiloos zijn mondje te vinden. Kunnen we dus ook uit opmaken dat het eten/drinken/snoepen geen probleem is. Tot nu toe heeft hij altijd zijn bordje nog leeg gegeten, alleen een druif en een aardbei hebben we teruggekregen. We hadden nog wat potjes gekocht met peutervoeding, maar Zhi eet toch echt wat de pot schaft. Hij heeft al kennis gemaakt met bloemkool, brocolli, snert en een bolus. We moeten hem nog steeds afremmen wat eten betreft. Nu hebben we al 2 honden die staan te schooien, daar hoeft toch echt geen Chinees jongetje bij. Ook heeft hij al bij mama achterop de fiets gezeten om boodschappen te gaan halen. John is afgelopen dinsdag weer begonnen met werken, nadat we eerst naar het kinderdagveblijf zijn geweest om Long te laten trakteren. Long is dus van de week weer naar het kinderdagverblijf geweest 2 dagen. Dus ik had de vuurdoop om 2 dagen alleen met onze nieuwe aanwinst thuis te zijn. Zhi heeft nog beetje moeite met spelen, weet niet precies wat hij met verschillende dingen aan moet. En buitenom dat heeft hij me bij alles nodig hij moet me echt in beeld hebben want anders is het huilen. Kan zichzelf nog niet lekker bezighouden. Maar dat komt allemaal wel. Vandaag was ik dan alleen thuis met allebei de jongens. Nou dat is tot nu toe een heel ander verhaal. Long is namelijk op oorlogspad. Wanneer Zhi nog maar ergens naar kijkt dan zet Long het al op een gillen dat hij overal af moet blijven. Zhi liet het op een gegeven moment niet meer op zich zitten en gilde gewoon lekker terug. Nou dacht Long, als dat dan niet meer helpt, dan ga ik je toch gewoon te lijf. Was op een gegeven moment net peuterboksen. Ik was geen politieagent meer maar meer legerinstructeur. Ben nog nooit zo blij geweest met een DVD-tje van Diego. Nu zitten ze lekker samen te spelen hoor. Maar heb van allebei gezien dat ze e.e.a. niet op zich laten zitten. Ik heb Long nog nooit zo kwaad gezien. Verder nog niet zo heel veel ondernomen, is ook beetje koud om lekker te gaan wandelen. Tot slot nog wat foto's.