Adoptiescreening en carnaval

Afgelopen donderdag zijn we in het ziekenhuis geweest voor de adoptiescreening. Eerst Long afzetten bij opa en oma en wij op naar kinderarts Elst. Na een half uur wachten mochten we eerst Zhi wegen en meten. Zhi is een heel stoer ventje, maar wanneer zijn kleertjes uitgaan dan is er van dat stoere weinig meer over. Zhi meet 89 cm en weegt 14 kilo. En dat gewicht is iets teveel voor zijn lengte. Ja duh, wij hebben ook al gezien dat Zhi niet de slankste is. Maar bij aankomst in Ned. woog hij 15.5 kilo dus het gedoseerd eten en niet meer zoveel snoep werpt toch zijn vruchten af. Goed daarna voor onderzoek naar de arts zelf. En ja weer zijn kleertjes uit en een grondig lichamelijk onderzoek. Maar voor zover de kinderarts kan zien zit alles op zijn plek. Bij de vingers die hij heeft zitten alle kootjes op zijn plek ook in de duimen. Bij zijn voetjes zijn de hielen en de enkels goed aangelegd. Ook zijn de grote tenen goed, alleen staat de ene iets omhoog. Dus voor zover ze kan zien ziet alles er heel goed uit, goed nieuws dus. We hebben ook, weer, gevraagd naar de vooruitstaande ribben. En volgens de kinderarts is dit iets wat samen hoort bij de kreeftenvoetjes/-handjes die hij heeft. Ze gaat nu een brief schrijven naar het gespecialiseerde handenteam in Rotterdam en dan worden wij vanzelf door hun uitgenodigd. De arts gaf wel aan dat er dan waarschijnlijk foto's gemaakt gaan worden waar wellicht iets anders uit naar voren komt. Na bezoek aan de kinderarts zijn we eerst rontgenfoto's gaan laten maken. Dat ging eigenlijk heel goed, behalve dan dat het ontzettend druk was in de wachtkamer. Maar Zhi heeft zich heel goed gehouden. Daarna eerst even om een kopje koffie en op naar het lab. om bloed te prikken. De kinderarts had al aangegeven dat dit niet zo makkelijk zou gaan omdat de aders bij Zhi heel diep liggen. En dat bleek ook wel, de prikmevrouw kon niets vinden, ook haar collega niet. Zhi was aan alle kanten beklopt en betast en nog steeds kon onze kleine vent er om lachen. Maar goed, nog steeds geen bloed, dus werd er een arts opgeroepen. Na weer enige tijd wachten kwam kinderarts Boone ons helpen. Ook zij kon geen ader vinden. Ze heeft op gegeven moment gewoon maar geprikt en bloed druppelde er uit, kon geen buisje op aangesloten worden, dus dan maar de 4 buisjes vol laten druppelen. Enne nu vond onze kleine man het niet meer leuk. Papa had Zhi in de houtgreep, dokter en prikmevrouw waren druk met het druppelen, dus ook mama moest aan het werk. Buisjes aangeven en de dopjes op de andere buisjes doen. En dat is voor mama toch wel een hele opgave, want ze houdt echt niet van prikken/naalden en zeer zeker niet van bloed. Ben wel overeind gebleven, dus dat is heel wat. Op het moment dat Zhi er een pleister op kreeg, kon hij alweer lachen. De dokter kreeg een handje en er werd uitgebreid daaaaggg geroepen. Op naar opa en oma om Long weer op te halen en terug naar huis. Nu moeten we alleen nog urine en ontlasting inleveren. Er wordt dan onderzocht hoe de bloedwaardes zijn en of de inentingen die in het boekje staan ook daadwerkelijk zijn gegeven. Zo niet dan moeten we dit bij het consultatiebureau gaan inhalen. Over 2 weken gaat de kinderarts ons bellen met de uitslagen van de foto's, bloed, urine en ontlasting.
Iets heel anders. Vrijdag was er carnaval van het kinderdagverblijf, ook Zhi is mee geweest. Voor hem de 1e keer carnaval en voor Long de 2e keer. Nu wilde Long wel verkleed. Heeft niet heel erg lang geduurd, toen hij eenmaal in het cafe was moest het Mega Toby pak weer uit. Zhi was een boefje (heel toepasselijk) en heeft zich ook goed vermaakt. Zhi houdt heel erg van muziek en van dansen. Vandaag zijn we naar de carnavalsoptocht geweest. Het was toch wel beetje koud (en papa en mama hadden het lumineuse idee om op de fiets te gaan, 't is tenslotte maar 5 kilometer). Maar we wisten natuurlijk ook niet dat het ging sneeuwen. We hebben even geschuild en daarna werd het op weg naar de fiets toch weer droog, dus hebben we de optocht toch nog uitgezien. Long en Zhi om en om even op schouders van papa. Thuis lekker chipjes gegeten. En om 7 uur was de energie bij beide mannetjes op, dus iets vroeger naar bed dan anders. Het slapen gaat de laatste dagen heel goed, zelfde ritueel elke dag, dan nog even boekje lezen en dan in bed. Tegenwoordig neemt hij Bumba in zijn handjes, stopt zijn duim in de mond en gaat slapen. We hoeven er niet meer bij te zitten. De ene dag slaapt hij sneller in dan de andere, maar hij huilt niet meer en hij roept ook niet meer om mama of papa. 's Ochtends wordt hij na 8 uur wakker en gaat dan liggen roepen, mama!!!!! Maar niet huilen en niet meer in paniek. Dus een stap vooruit. Ook komt hij ons zo nu en dan uit zichzelf een kusje geven. En wanneer hij valt of zich bezeerd komt hij ook troost zoeken bij 1 van ons. Ook dit is een stap in de goede richting, want voorheen als hij zich bezeerde dan werd er bijna niet gehuild. En als we dan kijken wat hij allemaal al snapt!!! Niet te geloven dat hij nog geen 2 maanden bij ons is. Gaat heel goed. Hij vind het ontzettend leuk om mama te helpen bij het aanzetten van de tafel, alles op de tafel leggen. Ook het uitruimen van de vaatwasser is een van zijn favoriete klusjes, hij pakt alles er uit en laat het dan zien en als ik zeg waar hun spulletjes moeten dan trekt hij de la open en legt (oke gooit) het er in. Alleen stofzuigen vindt hij niet leuk, dan gaat hij op de bank zitten en doet zijn handjes over zijn oren. Samen met zijn grote broer door de kamer rennen en lekker gillen is ook heel leuk. En wat ook heel leuk is....jezelf gewoon op een slapende hond laten vallen. (Ik denk voor Zhi iets leuker dan voor de slapende hond.) Verder gaat alles hier zijn gangetje, we komen steeds beter is ons ritme, krijgen meer routine. Maar het is nog een lange weg en een hele ondekkingsreis om onze jongste te leren kennen. Hij verbaast ons regelmatig en we liggen ook regelmatig in een deuk om zijn fratsen, want het blijft een clown. Ook Long vindt zijn kleine broertje steeds leuker, de woedenaanvallen worden steeds minder en hij laat Zhi steeds makkelijker met zijn speelgoed spelen. Dit was het voor nu, tot de volgende blog. Ga proberen nog wat foto's er op te zetten. Ook nog wat foto's van de sneeuw. Dat witte spul vond Zhi echt geen succes. Leuk om naar de kijken maar echt niet om zelf in te staan.