Even voorstellen

Eindelijk daar is hij dan, onze Zhi. We werden vanmorgen om 9.30 uur opgehaald. We hebben wonderwel alle 3 goed geslapen vannacht. John en ik zijn wel enkele keren wakker geweest maar het viel ons alles mee. Na een uitgebreid ontbijt (Long liet het zich weer goed smaken) spullen bij elkaar gezocht, ons netjes aangekleed en op weg. Na een rit van ongeveer 20 minuten kwamen we bij het kantoor aan waar we voor het eerst kennis gingen maken met Zhi. Net na half 11 kwam hij binnen, gewoon door de voordeur met de chauffeur. Hij was ontzettend dik ingepakt. (We hebben 4 lagen kleren bij hem uitgedaan, verspreidt over de hele middag, en dan had hij ook nog een gewatteerde overall aan.) Zhi moest echt helemaal niets van ons hebben. Hij kwam binnen met in zijn handjes 4 verschillende soorten snoep en 1 lolly in zijn mond. Zodra hij begon te huilen stopte de chauffeur er een snoepje in. Vandaar die 15.5 kilo. Hij leek ons kleiner dan de 88 cm. Maar meten komt nog wel een keer. We hebben zo ongeveer een uur hier rondgehangen. We hebben nog wat formulieren moeten ondertekenen en natuurlijk de donatie aan het kindertehuis. Nog even de gezinsfoto maken voor in het rode boekje. Daarna in de bus terug. Long was erg lief, kwam hem troosten, steeds een koekje geven. Maar onze oudste (wat klinkt dat leuk) snapte er helemaal niets van. Zhi was in de bus rustig, zat lekker op papa zijn schoot en had papa zijn hand vast. Ook Long moest bij papa op schoot. In de hotelkamer hebben we geprobeerd om zijn jasje uit te trekken, wat niet mocht, maar het kind had het zo warm, zweet liep met stralen van zijn gezicht. Nu scheelt het niet dat de housekeeping de temperatuur op 25 graden had gezet. Beetje spelen, beetje toenadering zoeken. Ik had een zakje met snoepjes en koekjes voor de jongens mee vanmorgen en dat heeft Zhi vandaag bijna niet los gelaten. Van speelgoed moest hij in eerste instantie niets hebben. De lunch was roomservice. De frietjes gingen er goed in. Eerst aan de vork prikken en dan met je handen van de vork halen en opeten. Ook kregen we zijn eerste lachje. 's Middags ging papa met Long om boodschappen, dat vond Zhi geen succes. Maar op den duur hield het huilen op en heb ik lekker met hem gekleurd. Ik was goed om de dop eraf te halen, de dop vast te houden, meneer deed 2 strepen en gaf de stift weer aan me terug om de dop er op te doen. En dan pakte hij een andere kleur. Voor de rest van de middag heeft hij zich erg op mij gericht. John mag wel aan hem zitten, maar Zhi moet wel weten waar ik ben. Rond een uur of 3 kwam onze gids naar de hotelkamer om ons nog meer formulieren te laten ondertekenen, ook van ons een duimafdruk en van Zhi een handafdruk. We hoeven dus morgen niet overal ontzettend lang te wachten omdat we vanmiddag al veel hebben ingevuld en ondertekend. Nog even geskyped met tante Simone en Daan en daarna met opa en oma. Ook nog even een dvd gekeken, beetje op bed gespeeld. Zhi ging steeds meer lachen en de hotelkamer verkennen, ook het speelgoed. Dat viel bij Long niet zo goed. Alles was van Long, zodra Zhi iets pakte moest Long het ook hebben. Maar het is duidelijk dat Zhi dit niet zo maar toe laat. Sterk ventje. Maar toch hebben ze zo nu en dan samen gespeeld. We zijn erg trots op Long, hij is echt een grote broer. Na het avondeten (weer roomservice) de jongens samen in bad. Zhi eerst staan maar ging toch op gegeven moment zitten, vond alleen het schuim een beetje eng, zodra dat op zijn handjes zat moest ik ze schoonmaken. Pyama aan en Long in het grote bed en Zhi in het babybedje. Wilde niet direct gaan liggen. Maar ik ben op bed naast hem gaan liggen en heb zijn handje vast gehouden. Op gegeven moment stopte hij zijn duim in zijn mond en weg was hij. En ze slapen op dit moment alle 2 lekker. Het wat voor ons allemaal een emotionele, vermoeiende maar o zo prachtige dag.